Biały znicz ze zdjęciem i dedykacją dla taty w kategorii Znicz lampion Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies . Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. ZNICZ na grób ZE ZDJĘCIEM DEDYKACJA grawer DUŻY. 111,98 zł z dostawą. dostawa w poniedziałek. SUPERCENA. 25, 00 zł. FOTO PODUSZKA z własnym zdjęciem , nadrukiem 40x40. 33,99 zł z dostawą. dostawa w sobotę. 9, 79 zł. Spersonalizowana podstawka pod znicz na grób. Podstawka wykonana zostały z solidnego metalu w kolorze białym, dzięki czemu całość jest odpowiednio ciężka i stabilna, co chroni przed wiatrem. Metal został przycięty w taki sposób, że wszystkie boki zostały gładko wykończone, a jego powierzchnia została polakierowana proszkowo. Są i gratisowe pamiątki funeralne - obrazki ze zdjęciem zmarłego, na odwrocie z informacją o nim i modlitwą - wersja zwykła z papieru i bardziej trwała - na drewnie. Rozdawane są Luksusowy szklany znicz ze złotymi zdobieniami. Dzięki personalizacji ten elegancki, solidny znicz stanie się oryginalny i wyjątkowy. Odporny na każde warunki atmosferyczne m in. słońce, deszcz, śnieg. Płomień znicza nadaje dodatkowego blasku. Twoją dedykację na zniczu wykonujemy na nowoczesnych maszynach, ale wykończamy go Znicz Kapliczka HK- 46 SIATKA5 Czarna (HK-46 SIATKA SREB) ☝ taniej na Allegro • Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! WEuT7. Czy śmierć można powitać z otwartymi ramionami? Dlaczego katolicy, nawet księża, zamiast cieszyć się podczas pogrzebów, płaczą z żalu? Gdzie przebywają dusze, za które się modlimy? O trudnych spotkaniach ze śmiercią z bp Tadeuszem Pieronkiem rozmawia Marta Paluch Wie Pani co to świecurki? ukazywały się nad podmokłymi łąkami przy mojej wsi. To były takie błędne ogniki. Mówiono, że to błąkające się dusze czyśćcowe, które proszą o modlitwę. Ja w to też wierzyłem jako dziecko. Teraz wiem, że to samozapalający się gaz. To jaką postać mają prawdziwe błąkające się dusze?Nie mają materialnej postaci. Nie usiłujmy tego wytłumaczyć, bo to niemożliwe. A gdzie przebywają? Czyli - czym jest czyściec?Najprawdopodobniej to stan braku kontaktu z Bogiem. I ta niemożność powoduje cierpienie. To trochę tak, jakby zabrano nam ukochaną osobę i nie moglibyśmy z nią rozmawiać, widzieć jej, słuchać. Myślę, że to jest bliższe prawdy niż ewangeliczne, plastyczne wyobrażenie czyśćca jako miejsca, gdzie jest płacz i zgrzytanie zębów. Skąd możemy wiedzieć, za kogo modlić się w Dzień Zaduszny? Skąd wiemy, kto jest w czyśćcu?Módlmy się za wszystkich. Bóg jest tak potężny, że nie potrzebuje litanii nazwisk. Każdy ma swoją pamięć i swój stosunek do zmarłych i niech się tym kieruje. To jest nasza baza danych i sami powinniśmy z niej korzystać. Komu pójdzie Ksiądz zapalić dziś świeczkę?Nikomu. Zachowuję pamięć o zmarłych w głowie i w sercu, ale zewnętrznych oznak tej pamięci nie przeceniam. Nie kupuję też kwiatów, chociaż oczywiście odwiedzam groby. Proszę zobaczyć, co zostaje z tego wszystkiego kilka dni po świętach… Niewiele. A pamięć zostaje. Ja życie pozagrobowe traktuję poważnie, ale w innych kategoriach niż kwiaty i znicze. Rozmawia Ksiądz ze zmarłymi czy tylko się modli?Rozmawiać mogę w domu, a nad grobem się modlę. Najczęściej utrzymuję z nimi kontakt przez przypominanie sobie tego, co nas łączyło. Czyje groby Ksiądz odwiedzi?Co roku jeżdżę na grób moich rodziców, Pauliny i Władysława. Chociaż akurat wspólnych wspomnień z nimi nie mam wiele. Jako dziecko zostałem wysiedlony do Rzeszy i rozdzielony z rodzicami. Mieszkałem wtedy w Kętach, oni zostali rzuceni gdzie indziej. Najdłużej byłem z nimi w gimnazjum, gdy już wróciliśmy do Polski. Byliśmy bardzo związani. Pamiętam, że to były bardzo ciężkie czasy. Ojciec miał małe gospodarstwo, więc władza ludowa ochrzciła go ,,kułakiem". Pomagałem mu przy żniwach i sprzedawałem mydło i powidło w naszym sklepie kolonialnym. Nie byłem zachwycony tą pracą, wolałem wtedy kopać piłkę z kolegami. Ale pomagałem, bo ojciec był bardzo zapracowany - w domu była nas dziesiątka. Mam wiele wspomnień z tego czasu. Oprócz grobów rodziców odwiedzam też katedrę wawelską z grobami królewskimi, bo mam blisko. Poza tym idę na Rakowice i Salwator, a tam - na groby słynnych ludzi, do których mam stosunek emocjonalny, np. do Jana Matejki. Mam tam też wielu znajomych, w których pogrzebach brałem udział. Zdarzyło się Księdzu płakać podczas pogrzebu, który odprawiał?Zdarza mi się bardzo przeżywać pogrzeby. Pamiętam pogrzeb młodych ludzi, którzy przylecieli z USA na wakacje. To były dzieci dyrektora krakowskiego szpitala. Na drodze z Warszawy w ich samochód wjechał tir. Wszyscy się spalili. To było straszne, do identyfikacji konieczne były badania też przeżywam pogrzeby przyjaciół, choć z natury nie jestem skłonny do wielkich się Ksiądz śmierci?Lęk przed nią jest naturalny, ja go też czuję. Ale ten lęk nie paraliżuje mnie. Nie zastanawiam się, kiedy śmierć stanie w drzwiach. Ilekroć mam jednak okazję, mówię ludziom: oswajajmy się z nią. Nie boję się śmierci panicznie - może dlatego, że cieszę się dobrym zdrowiem i to odsuwa ode mnie ten moment. Z drugiej strony wiem, że umrę. Rozumiem nieuchronność śmierci. Powinniśmy rozumieć, że nie ma powodu, by sprzeciwiać się losowi. I tak będzie to, co ma być. Można tylko się modlić o spokojną śmierć. O szczęśliwą śmierć. "Od nagłej, a niespodziewanej śmierci wybaw nas, Panie". Tak się modlimy...Odprawiał Ksiądz pogrzeby swoich przyjaciół?Z moich kolegów księży jestem takim... dyżurnym prowadzącym na cmentarze. Gdy chowaliśmy jednego z nas w Sułkowicach, zebraliśmy się w tej grupie, która jeszcze została na świecie. Jeden z nich zapytał: pochowasz mnie? Ja mu na to: chętnie, tylko musisz się śpieszyć, bo mogę nie zdążyć. Jak na razie chowam kolegów systematycznie. I mam duże szanse na kolejne pochówki, bo jestem najmłodszy z naszej seminaryjnej grupy. Jak Ksiądz w takich sytuacjach oswaja smutek?Mam okres wielkiej tęsknoty, jak każdy. A potem czas wszystko wygładza. Mam też czasem momenty żalu. Myślę sobie: ta odeszła, ten też odszedł... A mogli jeszcze taka śmierć, z której Ksiądz długo nie mógł się otrząsnąć?Moja siostra zmarła na zapalenie opon mózgowych, gdy miałem cztery czy pięć lat. Ale buntu nie pamiętam... Był tylko straszny żal. Dziś wyszłaby z tej choroby bez szwanku. Miała 17 lat. Bardzo też przeżyłem moment, w którym bliska mi osoba popełniła samobójstwo. To był człowiek, który w pewnym sensie nie miał powodu, by to zrobić. Ale brał sporo leków psychotropowych. Lekarze mówią, że takie kuracje są obarczone ryzykiem. Choć nikt się tej tragedii nie spodziewał. Myśli Ksiądz, że ta osoba mogła się znaleźć w czyśćcu, mimo że nasza religia potępia samobójców?Nie wiem. Myślę, że ponieważ Pan Bóg nie jest niesprawiedliwy ani mściwy i ma lepsze rozeznanie od nas, to my się z tym przyjacielem spotkamy. I to w dobrym w przedpokoju do nieba?Kto wie, może będzie nawet w lepszej sytuacji niż ja? W przypadku śmierci bliskich był Ksiądz smutny. A przecież poszli do innego, lepszego świata...Ksiądz jest zwykłym człowiekiem i też przeżywa. Oczywiście, człowiek żyje nadzieją życia wiecznego. W tej nadziei perspektywa życia na ziemi jest zupełnie inna. Wierzę w zmartwychwstanie i staram się tak żyć, by tego wierzący, praktykujący katolicy nie potrafią cieszyć się, że ich bliscy idą do nieba? Mamy chyba wielki kłopot ześmiercią, którego w innych obrządkach nie ma. Choćby prawosławni jedzą posiłki na grobach zmarłych, bo wierzą, że oni jedzą z nimi. Jeśli ktoś chce jeść na grobie swoich krewnych, niech je. Ja nie mam takiej potrzeby, to nie mieści się w moim kanonie kultury. W tym przypadku nie chodzi o to, by się najeść, tylko o to, by oswoić się ze śmiercią, być blisko ze świecie są przeróżne zwyczaje. Np. na Madagaskarze co roku otwierają trumny swoich zmarłych. Organizują przy tej okazji ucztę, obmywają kości... się. Opowiadał mi o tym znajomy misjonarz. Mówił, że to było dla niego bardzo trudne przeżycie, ale musiał się z tym oswoić. Choć z drugiej strony, nasze Zaduszki też wywodzą się od pogańskiego zwyczaju ,,dziadów". Poganie palili ogniska na grobach, by dusze się ogrzały i stąd nasze znicze... Wtedy kontakt ze zmarłymi też był bliższy. Teraz też są takie przypadki. Są ludzie, którzy trzymają prochy swoich bliskich w domu. Ktoś ma taki stosunek emocjonalny do zmarłego i tak to przeżywa. Są tacy, którzy rozsypują prochy nad oceanem. Dla mnie to nonsens, ale jeśli komuś to przynosi ulgę, to niech je rozsypuje. Zaduszki to dobra okazja, by przypomnieć sobie, że powinniśmy bać się śmierci?Śmierć jest wśród nas, wystarczy pójść na cmentarz. Trzeba się z nią oswoić w taki sposób, na jaki nas trudniej to zrobić, gdy umierający i chorzy są spychani z publicznego widoku. Tak jakbyśmy się ich w cień zjawiska śmierci jest chowaniem prawdy, odcinaniem się od tego, co nieuchronne. Szkoda, że to robimy. Kiedyś ciało zmarłego wystawiano w domu przed pogrzebem i nawet dzieci modliły się przy nim. Pamiętam. Kiedyś chodziłem jako ministrant z zawiadomieniem o kolędzie. Pukam do jednego domu, bez odzewu. Otworzyłem drzwi i stanąłem oko w oko ze zmarłą kobietą w trumnie. Uciekłem. Nie byłem może śmiertelnie przerażony, ale się bałem. Ale takie spotkania są potrzebne?To było wychowywanie dziecka w świadomości, że śmierć jest zjawiskiem, na które się kiedyś natknie. Po to, by umiało wyciągać własne dzieciaki starają się to robić przy pomocy obrzędów Halloween. To dobrze czy źle?To zależy. Na pewno nie jest to chrześcijański zwyczaj, podobnie jak nasze "dziady". Ale nie demonizowałbym Halloween. Jeśli to jest zabawa, oswajanie śmierci, to nie ma w tym niczego złego. Zło pojawia się wtedy, gdy zabawa idzie w kierunku satanizmu. Ale straszenie kogoś wydrążoną dynią... Sam to robiłem. Ksiądz?Jako dziecko straszyłem nimi ludzi, którzy wracali z cmentarza. Ta tradycja musiała jakoś przyjść do nas z USA, bo wielu moich krajan wyjeżdżało do Stanów. Przebieraliście się w stroje szkieletorów?Wtedy nie było strojów, czaszek, tym podobnych gadżetów. Braliśmy to, co mieliśmy pod ręką, żeby się straszyć - dynię, buraka. To była taka zabawa. Tej konwencji nie należy się chyba sprzeciwiać. Święto Policji celebrowali funkcjonariusze z Buska-Zdroju w piątek, 22 lipca. W trakcie uroczystości 21 mundurowych otrzymało nominacje na wyższe stopnie policyjne. W uroczystościach oprócz policjantów udział wzięli przedstawiciele władz samorządowych z terenu powiatu buskiego, służby mundurowe oraz zaproszeni 103. rocznicy powstania Policji Państwowej, a tym samym Święto Policji w Komendzie Powiatowej Policji w Busku – Zdroju rozpoczęło się Mszą Świętą w intencji policjantek, policjantów oraz pracowników cywilnych. Msza pod przewodnictwem księdza Stanisława Kondraka, kapelana tutejszej komendy została odprawiona w kościele w Szczaworyżu. Tradycyjnie po nabożeństwie kierownictwo buskiej jednostki złożyło kwiaty i zapalono znicz przy obelisku upamiętniającym zamordowanych policjantów w Miednoje i o godzinie 12 w świetlicy Komendy Powiatowej Policji w Busku – Zdroju rozpoczęła się uroczysta zbiórka, podczas której awansowani policjanci otrzymali akty mianowania na wyższe stopnie policyjne. Spotkanie rozpoczęło się złożeniem meldunku przez dowódcę uroczystości zastępcy komendanta wojewódzkiego policji w Kielcach inspektor Agacie Malasińskiej – Nagórny. W tej podniosłej dla każdego policjanta chwili, uczestniczyli starosta buski, burmistrzowie i wójtowie, przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, ksiądz kapelan, reprezentanci służb mundurowych oraz osoby współpracujące z buskimi policjantami. Chwilą ciszy uczestnicy uroczystości uczcili pamięć zmarłego w służbie kolegi, aspiranta Marcina Przygody, dzielnicowego z Komisariatu Policji w Bodzentynie. W buskiej jednostce awansowało 56 policjantów, z czego z rąk zastępcy komendanta wojewódzkiego policji w Kielcach oraz komendanta powiatowego policji w Busku – Zdroju podinspektora Marcina Chatysa nominacje na wyższe stopnie policyjne otrzymało 21 funkcjonariuszy. W korpusie oficerów awans otrzymało 4 policjantów, w korpusie aspiranckim nominacje otrzymało 32 policjantów oraz 15 funkcjonariuszy w korpusie podoficerskim. Na stopień starszego posterunkowego policji nominacje otrzymało 5 stróżów prawa. Wszystkim mianowanym i wyróżnionym, przełożeni oraz zaproszeni goście złożyli gratulacje i podziękowania za wzorową służbę, trud włożony w zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego w naszym ofertyMateriały promocyjne partnera W wirtualnym świecie również można zapalić lampkę i wspominać zmarłego. Mimo to nowe technologie i tak bardzo ostrożnie podchodzą do tematu śmierci. “Co dzieje się z kontem na Facebooku po mojej śmierci?” - takie pytanie wydaje się absurdalne, wszak wirtualna działalność nie ma już żadnego znaczenia. Jednak portale społecznościowe są dziś czymś w rodzaju dziennika - zapisane na nim są nie tylko rozmowy, ale też wspomnienia: zdjęcia, filmy czy rzeczy, które lubimy. W odróżnieniu od pamiętników czy tradycyjnych zdjęć internetowa aktywność dostępna jest też dla innych. Co się z nią dzieje, gdy użytkownik umiera?Facebook od jakiegoś czasu pozwala wybrać, czy po śmierci konto ma zostać usunięte, czy może przejść na status „In memoriam”. Na stronie czytamy:Konto ze statusem „In memoriam” to miejsce, w którym znajomi i rodzina mogą dzielić się ze sobą wspomnieniami o zmarłej osobie. Cechy wyróżniające kont ze statusem „In memoriam”: obok imienia i nazwiska na stronie profilu znajdują się słowa In memoriam, znajomi mogą dzielić się wspomnieniami na osi czasu zmarłej osoby, jeśli zezwalają na to ustawienia prywatności konta „In memoriam”, materiały udostępnione przez zmarłą osobę (np. zdjęcia, posty) pozostaną na Facebooku i będą widoczne dla odbiorców, którym zostały udostępnione, profile ze statusem „In memoriam” nie pojawiają się w obszarach publicznych, takich jak propozycje osób, które możesz znać, reklamy czy przypomnienia o urodzinach, nie można logować się do konta ze statusem „In memoriam”.Jeśli ktoś nie zdąży zdecydować, co ma dziać się z jego kontem, sprawą mogą zająć się bliscy. Wówczas Facebook może poprosić o potwierdzenie, że jest się członkiem rodziny cmentarz, wirtualne znicze, prawdziwe pieniądzeWspominanie zmarłego na jego tablicy jest jedną z form internetowego upamiętniania. W wirtualnym świecie nie zabrakło też miejsca na bardziej tradycyjne metody. Od dawna w internecie znajdziemy wirtualne cmentarze, choć znaczna większość nie jest aktualizowana i nekrologi pochodzą sprzed kilku lat. Najbardziej aktywny jest jednak najnowsze nagrobki należą do znanych Polaków: Andrzeja Wajdy, Andrzeja Kopiczyńskiego czy Krystyny Bryl. Wirtualne groby “zwykłych” ludzi dodano w sierpniu, a wcześniej w zdjęć: © Wirtualny Cmentarz/WPDziś wygląda bardzo archaicznie. Bardziej przypomina prostą grę przeglądarkową. Podczas zwiedzania grobu można wybrać pogodę i porę dnia. Da się też postawić znicz. Mimo że wirtualny, to za prawdziwe pieniądze. Za jednodniową świeczkę wprawdzie się nic nie płaci, ale ten na 30 dni kosztuje już prawie 11 zł. Znicz będzie palił się wirtualnym ogniem na stałe za 161 zł. Miejsce na wirtualnym cmentarzu też kosztuje - co najmniej 20 zł. Chyba że chce się mieć grób VIP, “zaprojektowany na specjalne życzenie”. Wtedy trzeba wydać 300 życie w grzeMiejsce na wirtualnym cmentarzu jest dla każdego, o ile się zapłaci. Nieliczni mogą zostać upamiętnieni w grze. Czasami twórcy decydują się nazwać bohatera w grze imieniem zmarłego kolegi, członka rodziny czy wiernego fana. Zdarzało się również, że sama społeczność postanowiła uczcić pamięć kogoś, kto już nie żyje, i w wirtualnym świecie organizowane były pogrzeby. Jeden z nich miał miejsce w World of Warcraft w 2005 sporą popularnością w sieci cieszyła się niezwykle wzruszająca historia. Syn zmarłego ojca postanowił uruchomić konsolę, na której grał ze swoim tatą. Okazało się, że na dysku wciąż zapisane jest najlepsze okrążenie, należące właśnie do zmarłego ojca. W grach wyścigowych najlepszy czas reprezentowany jest przez "przezroczysty" samochód, tak byśmy mogli zobaczyć, ile brakuje nam do pobicia rekordu. Chłopak w grze zobaczył więc ducha - naprawdę i w przenośni, wszak tym wirtualnym kierowcą wcześniej był przecież jego tata. Co zrobił? O tym możecie przekonać się oglądać filmik, który powstał na bazie tej historii:Nieprawdziwej historii - dodajmy. Choć całe zdarzenie zostało zmyślone, to dobrze pokazuje, że również w taki sposób gry mogą zapewnić “życie wieczne”. Gracze tworzą modyfikacje, biją rekordy, coś po sobie zostawią. I "żyje" to nawet po ich omnis moriar - dzięki internetowiWielu zresztą uważa, że internet zapewnia cyfrową nieśmiertelność. Zostawiamy po sobie mnóstwo śladów, które dostępne są dla innych. Kiedyś też tak było, ale tylko nieliczni mieli dostęp do listów, albumów czy zapisków. Wyjątkiem byli artyści czy sławne osobistości. Dziś *setencja "nie wszystek umrę" może dotyczyć każdego, kto przebywa w sieci. *W jednym z odcinków “Black Mirror” twórcy pokazali, co z tymi danymi w przyszłości może się stać. System przeanalizuje aktywność zmarłego, styl jego wypowiedzi i rzeczy, które lubi, by je odtworzyć. Czat ze zmarłym może wydawać się szaloną wizją scenarzystów, ale to wcale nie fikcja - już w planach były portale, które zgromadzą cyfrową aktywność, by po śmierci awatar mógł udawać prawdziwego, zmarłego człowieka. Ponad 34 tysiące użytkowników zgłosiło chęć oddania swoich danych, które w przyszłości pozwalałby ich z jednej strony szalony, a z drugiej intrygujący pomysł pokazuje, jak wiele znaczy internetowa aktywność za życia. Ale też zwraca uwagę na to, jak internet i technologie ostrożnie podchodzą do tematu śmierci. To w końcu tylko melodia przyszłości, projekt, który nie musi zostać zrealizowany. A co mamy dziś? Facebook pozwala na tablice pamiątkowe, ale daleki jest od stworzenia czegoś w rodzaju wirtualnego cmentarza. Te, które istnieją, raczej się nie przejęły i dziś wyglądają karykaturalnie. Pod tym względem świat wirtualny nie może zastąpić prawdziwego. Może to i lepiej, że nie próbuje na siłę udawać, że bliscy wciąż są obok nas, w sieci. Przynajmniej na razie... Dziennik PolskiAktualnościMałopolskaWładze zapaliły…Piotr Drabik 27 października 2016, 17:10 Adam WojnarPrezydent Jacek Majchrowski oraz przewodniczący Rady Miasta Bogusław Kośmider upamiętnili zmarłego kilka miesięcy temu kard. Franciszka Macharskiego. To kolejna odsłona akcji „Krakowski Znicz Pamięci”.FACEBOOKDołącz do nas na Facebooku!Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!Polub nas na Facebooku!TWITTERKONTAKTKontakt z redakcjąByłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?Napisz do nas! zniczbogusław kośmiderfranciszek macharskiprezydent jacek majchrowski Komentarze 1 Komentowanie artykułów jest możliwe wyłącznie dla zalogowanych Użytkowników. Cenimy wolność słowa i nieskrępowane dyskusje, ale serdecznie prosimy o przestrzeganie kultury osobistej, dobrych obyczajów i reguł prawa. Wszelkie wpisy, które nie są zgodne ze standardami, proszę zgłaszać do moderacji. Zaloguj się lub załóż kontoNie hejtuj, pisz kulturalne i zgodne z prawem komentarze! Jeśli widzisz niestosowny wpis - kliknij „zgłoś nadużycie”.Podaj powód zgłoszeniaSpamWulgaryzmyRażąca zawartośćPropagowanie nienawiściFałszywa informacjaNieautoryzowana reklamaInny powód... 18:33:11 Czegoś równie brzydkiego jak znicz z etykietką nie wymysliłby chyba nikt inny...

znicz ze zdjęciem zmarłego