Ginekolog ujawnia, czego nie robić przed wizytą. Lekarka ujawniła, że podmywanie się tuż przed wejściem do gabinetu to koszmarny błąd popełniały przez większość kobiet. Wydaje im się to konieczne i oczywiste, ale to niestety nie powinno mieć miejsca. Ma to bowiem bezpośredni wpływ na pH pochwy, co w efekcie często zaburza Wizyta ginekologiczna często wywołuje stres u kobiet. Pacjentki obawiają się nie tylko o stan swojego zdrowia, ale także jak zostaną odebrane przez lekarza. Chcąc zmniejszyć strach przed wizytą u ginekologa, dwie specjalistki ze Stanów Zjednoczonych, postanowiły nagrać TikToka, w którym zdradzają, co najczęściej trapi kobiety. Regularne wizyty u ginekologa są obowiązkowym elementem profilaktyki zdrowia każdej kobiety. Najlepiej by pierwsza wizyta odbyła się w przeciągu roku po rozpoczęciu współżycia, a w przypadku dziewic - do 25. roku życia. Jednak równie dobrym momentem na badanie i konsultację jest rozpoczęcie miesiączkowania. W takim przypadku trzeba pierwszą wizytę u ginekologa w ciąży zaplanować nawet przed 6. tygodniem ciąży. Przed pierwszą wizytą u ginekologa w ciąży warto przygotować sobie dokumentację medyczną, jeśli chorujemy na przewlekłe choroby, mam w rodzinie choroby pokoleniowe lub obciążenia genetyczne. Potwierdzenie ciąży u lekarza 2. Pierwsza wizyta u ginekologa - jak się przygotować? Wizyta u ginekologato sam w sobie wystarczający powód do stresu. Jeżeli się do niej odpowiednio przygotujesz, twoje zdenerwowanie może się zmniejszyć. Przed pierwszą wizytą u ginekologa przygotuj podbitą i aktualną legitymację szkolną lub dowód i potwierdzenie ubezpieczenia Pierwsza wizyta u ginekologa. Kiedy zaprowadzić córkę do na pierwszą wizytę do ginekologa lub kiedy samej udać się na badanie? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Ale są objawy i sytuacje, które pomagają wybrać termin. Wszelkie niepokojące objawy, jak: - ból brzucha (podbrzusza, ból rozlany, ból o nieokreślonym charakterze), YHxdb. Na pytanie, kiedy iść z dzieckiem pierwszy raz do ginekologa, trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Według Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników pierwsza wizyta u ginekologa powinna mieć miejsce między 12. a 16. rokiem życia. Jest to związane z faktem, że dziewczynki w tym wieku z reguły mają już za sobą pierwszą miesiączkę. Jeżeli jednak pojawią się niepokojące objawy, takie jak: bolesne i obfite miesiączki, upławy czy świąd, na wizytę należy udać się od razu. W przypadku dziewcząt regularne miesiączkujących, odpowiednio wyedukowanych oraz niewspółżyjących nie ma powodu, aby zbytnio spieszyć się z pierwszą wizytą u ginekologa. Jak wygląda pierwsza wizyta u ginekologa Wiele młodych kobiet zastanawia się, jak wygląda pierwsza wizyta u ginekologa. Na początku lekarz przeprowadzi z młodą pacjentką dokładny wywiad dotyczący tego, jak wyglądają miesiączki, czy współwystępują niepokojące objawy, takie jak: świąd oraz upławy, a także zada pytania dotyczące ogólnego stanu zdrowia oraz historii przebytych chorób. Lekarz przekaże młodej kobiecie informacje na temat antykoncepcji i bezpiecznego współżycia, podkreśli konieczność wykonywania regularnych badań cytologicznych, a w przypadku młodszych pacjentek przekaże informacje na temat fizjologii dojrzewania. Po rozmowie lekarz zaprosi dziewczynę na fotel ginekologiczny. Poinformuj córkę, że do badania należy rozebrać się od pasa w dół. Na początku lekarz obejrzy skórę okolic intymnych, by ocenić, czy występują jakieś zmiany skórne wymagające interwencji lekarskiej. Następnie wykona badanie ginekologiczne wewnętrzne oraz badanie zestawione. Polega ono na tym, że lekarz chwyta jednym bądź dwoma palcami szyjkę macicy, natomiast drugą ręką przez powłoki brzuszne ocenia ruchomość i konsystencję macicy, a także ewentualną bolesność jajników. Jeżeli młoda kobieta nie rozpoczęła jeszcze życia seksualnego, badanie zestawione może być wykonane przez odbyt. Po badaniu lekarz najpewniej poprosi dziewczynę o rozebranie się od pasa w górę w celu zbadania piersi. Polecamy Dojrzewanie dziewcząt – jak sobie radzić z problemami? Okres dojrzewania to czas trudny zarówno dla nastolatek, jak i ich otoczenia. Choć powszechnie utrwalił się mit, że dojrzewanie dziewcząt jest łatwiejsze, nie jest to absolutnie prawdą. Kiedy dziewczynki zaczynają dojrzewać? Czytaj → Pierwsza wizyta u ginekologa – jakiego lekarza wybrać Aby pierwsza wizyta dziewczyny u ginekologa przebiegła bez większego stresu i bez problemów, konieczny jest wybór odpowiedniego lekarza. Wiele młodych kobiet woli pójść do kobiety ginekologa. Z pewnością zmniejszy to stres związany z pierwszą wizytą. Co więcej, w przypadku młodszych dziewcząt warto, aby ginekolog posiadał również dodatkową wiedzę z dziedziny pediatrii oraz endokrynologii. Czy pierwsza wizyta u ginekologa jest bolesna Pytanie, które często pada w związku z pierwszą wizytą u ginekologa: czy pierwsza wizyta u ginekologa jest bolesna? Jedynym momentem w trakcie badania, który może być nieprzyjemny, jest badanie wewnętrzne. Lekarz wkłada wówczas do pochwy plastikowy wziernik i dzięki temu może obejrzeć szyjkę macicy, a specjalną szczoteczką pobrać komórki do badania cytologicznego. Samo badanie nie trwa jednak długo, a dostarcza wielu cennych informacji. Jak przygotować córkę na pierwszą wizytę u ginekologa To, jak przygotować córkę na pierwsza wizytę u ginekologa, zależy głównie od tego, ile lat ma młoda kobieta. Są jednak uniwersalne zasady, których przed pójściem do lekarza zawsze warto się trzymać: Bądź szczera – powiedz córce, jak dokładnie będzie wyglądała wizyta oraz jakie pytania najprawdopodobniej zada jej lekarz. Zanotuj z córką odpowiedzi na najczęstsze „ginekologiczne” pytania, takie jak: termin ostatniej miesiączki, długość cyklu, data pierwszej miesiączki, czy miesiączki są skąpe, obfite, bolesne itp. Zadbaj o odpowiedni ubiór córki – z praktycznego punktu widzenia najlepsza jest spódnica, gdyż zapewnia największy komfort przy przechodzeniu na fotel ginekologiczny. Daj córce do zrozumienia, że lekarz to profesjonalista, który nie będzie oceniał jej wyglądu. Nie musi zatem specjalnie się depilować ani perfumować – wystarczy standardowa higiena. Z mamą czy bez, czyli pierwsza wizyta dziewczynki u ginekologa W przypadku osoby niepełnoletniej konieczna jest obecność opiekuna. Jeżeli jednak córka nie chce, aby przy jej badaniu było któreś z rodziców, nie jest to problemem. Konieczne jest jedynie wyrażenie przez opiekuna zgody na badanie, nie musi być on obecny podczas jego przeprowadzania. Na następne wizyty córka może przychodzić już samodzielnie, jeżeli tylko w dokumentacji znajdzie się odpowiedni zapis. W przypadku dziewcząt między 16. a 18. rokiem życia do przeprowadzenia badania konieczna jest zgoda zarówno rodzica, jak i dziecka. Jeżeli jedno z nich nie zgodzi się na badanie, lekarz musi uszanować decyzję, a w kwestiach spornych może zawiadomić sąd opiekuńczy. Błąd 404 Strona nie istnieje Szacowany czas czytania artykułu: 7 minutPierwsza wizyta u ginekologa bywa stresująca dla nastolatek i młodych kobiet. To naturalne, że boimy się tego, co nieznane. Pamiętajmy jednak, że im więcej na temat jej przebiegu będziemy wiedzieć, tym bardziej zredukujemy towarzyszący nam warto zwlekać z pierwszą wizytą do momentu, kiedy pojawią się dolegliwości bólowe lub inne niepokojące nas objawy w obrębie układu rozrodczego. Profilaktyka i regularne badania są niezbędne do zachowania zdrowia, a im szybciej wejdą nam w nawyk, tym lepiej!Jak więc wygląda pierwsza wizyta w gabinecie ginekologicznym? Jak się do niej przygotować? O czym warto pamiętać ? Sprawdź!Kiedy zaplanować pierwszą wizytę u ginekologa?Osoba niepełnoletnia u ginekologaW jakim dniu cyklu wybrać się na wizytę?Jak przebiega pierwsze badanie ginekologiczne?Badanie cytologiczne – na czym polega, dlaczego jest tak ważne?Co jeszcze warto wiedzieć?Kiedy zaplanować pierwszą wizytę u ginekologa?Wiemy już, że regularne wizyty u specjalisty są niezbędne do zachowania zdrowia. Pierwsza wizyta u ginekologa powinna odbyć się między 12 a 15 rokiem życia, czyli po pierwszej miesiączce. Lekarz oceni wówczas, czy nastolatka prawidłowo się rozwija. Zarówno w tym wieku, jak i wtedy, gdy istnieją wskazania do wizyty we wcześniejszym okresie rozwoju, można skorzystać z konsultacji z ginekologiem więcej, w czasie pierwszej wizyty lekarz może przekazać młodej osobie rzetelną i odpowiednią do wieku wiedzę na temat fizjologii układu rozrodczego, tego, jak przebiega cykl miesiączkowy, higieny, zdrowia, profilaktyki, seksualności, antykoncepcji i szczepień przeciw HPV (jeżeli nie została ona przekazana wcześniej w szkole lub w domu). To również dobry czas na zadawanie pytań. Specjalista w pełni rzetelnie i profesjonalnie udzieli nam odpowiedzi na nurtujące nas odpowiedniego momentu zależy też od konkretnego przypadku pacjentki. Wskazaniem do konsultacji ginekologicznej jest również rozpoczęcie współżycia. To także dobry czas na wybór antykoncepcji, którą lekarz pomoże nam odpowiednio planujesz podjęcie aktywności seksualnej, podejrzewasz ciążę lub wystąpią u ciebie jakiekolwiek niepokojące objawy, w tym zaburzenia miesiączkowania lub brak miesiączki, plamienia, pieczenie pochwy, upławy z dróg rodnych, świąt, bolesne miesiączki oraz inne dolegliwości i podejrzenia chorób, to znak, że z wizytą nie należy zwlekać ani chwili niepełnoletnia u ginekologaJeżeli jesteś jeszcze osobą niepełnoletnią, swoją pierwszą wizytę musisz odbyć z opiekunem prawnym. Nie jest to komfortowa sytuacja dla niektórych nastolatek oraz osób, które nie mają wsparcia w rodzicach. Warto jednak porozmawiać z opiekunami na temat badań że rodzice nie muszą być w gabinecie w trakcie badania ginekologicznego. Mogą tylko wejść i wyrazić zgodę na badania, a następnie na wypisanie recepty na leki. Podczas wizyty możesz zostać w gabinecie sama lub w towarzystwie kogoś bliskiego, jeżeli będzie to dla ciebie bardziej dziewcząt, które ukończyły 16 lat, a nie są jeszcze pełnoletnie, przeprowadzenie badania oraz ewentualnego leczenia wymaga zgody zarówno pacjentki, jak i jej prawnego jakim dniu cyklu wybrać się na wizytę?Pierwsza wizyta u ginekologa (jak i każda kolejna rutynowa wizyta) powinna odbyć się kilka dni po zakończeniu miesiączki, najlepiej ok. 10 dnia cyklu. Wówczas lekarz może pobrać cytologię szyjki macicy, zbadać piersi, a także przeprowadzić badanie USG dopochwowe, jeśli rozpoczęłaś współżycie seksualne (gdy młoda kobieta nie podjęła jeszcze aktywności seksualnej, USG wykonuje się przez powłoki brzuszne). Zabiegi te są całkowicie bezbolesne, mogą sprawiać lekki dyskomfort, jednak nie powodują dolegliwości wizyta wypada w trakcie krwawienia miesiączkowego, możesz ją przełożyć lub nie. Wszystko zależy przede wszystkim od celu przebiega pierwsze badanie ginekologiczne?Podczas pierwszej wizyty lekarz zada ci pytania dotyczące twojego stanu zdrowia, tego jak przebiega twój cykl menstruacyjny oraz zapyta o cel przybycia. Specjalista może również zapytać o choroby występujące w twojej rodzinie. Warto poinformować wtedy również, że jest to nasza pierwsza wizyta u wizyta może wywoływać niepewność lub strach. Aby uniknąć niepotrzebnego stresu, warto przygotować sobie wcześniej odpowiedzi na kilka podstawowych pytań:Czy przyjmujesz jakieś leki lub chorujesz przewlekle?Czy jesteś aktywna seksualnie (to pytanie pomaga dobrać lekarzowi odpowiednią metodę badania)?Kiedy miałaś ostatnią miesiączkę (ostatnia miesiączka, czyli pierwszy dzień wystąpienia ostatniego krwawienia)?Czy twoje miesiączki występują regularnie?Czy krwawienie jest obfite?Czy występują niepokojące cię objawy w obrębie układu rozrodczego (czyli powód wizyty, czy coś ci dolega, czy to wizyta profilaktyczna)?Na początku wizyty, po zebranym wywiadzie, lekarz poprosi, abyś przygotowała się do badania i zaprosi cię na fotel ginekologiczny. Poprzez przygotowanie do badania rozumie się rozebranie od pasa w dół. Zazwyczaj można to zrobić w dedykowanej toalecie lub we wskazanym przez lekarza miejscu. Przed badaniem USG warto również opróżnić ważne, do badania nie musimy ściągać butów. Dobrym pomysłem jest założenie na wizytę spódnicy lub sukienki, którą jedynie podciągniemy, będąc na fotelu ginekologicznym. W niektórych toaletach przy gabinetach możemy spotkać specjalne spódniczki jednorazowe i ochraniacze na stopy, które mają służyć zwiększeniu komfortu pacjenta. Korzystanie z nich nie jest obligatoryjne, jednak dla niektórych – bardzo trzeba usiąść na fotelu ginekologicznym oraz oprzeć nogi na specjalnych podpórkach i zsunąć się nieco w dół. Wówczas można przystąpić do badania, ocenić zewnętrzne narządy płciowe, założyć wziernik i obejrzeć szyjkę macicy oraz wykonać cytologię. Lekarz sprawdzi także narządy rodne w USG. U kobiet, które nie współżyły seksualnie, można wykonać badanie z użyciem mniejszego wziernika, badanie palpacyjne z użyciem jednego palca, per rectum lub USG przez powłoki trwa kilka minut i jest bezbolesne. Po badaniu ginekologicznym na fotelu lekarz poprosi cię o ubranie się od pasa w dół i rozebranie od pasa w górę, a następnie wykona badanie piersi i poinstruuje cię kiedy i jak wykonywać samobadanie piersi w domu. Pamiętaj, że samobadanie jest niezwykle ważne dla twojego już niemal koniec wizyty. Teraz specjalista poprosi cię, abyś się ubrała i zaprosi z powrotem do biurka. Przepisze leki (jeśli istnieje taka konieczność), przekaże wszystkie informacje i odpowie na twoje że niezależnie od tego, czy jest to twoja pierwsza wizyta, czy nie, warto wybrać ginekologa, który jest nie tylko wybitnym specjalistą w swojej dziedzinie, ale posiada również umiejętności miękkie i dba o pozytywną atmosferę oraz poczucie bezpieczeństwa w gabinecie. Dobrym wyborem będzie np. poradnia ginekologiczna we Wrocławiu. Warto sprawdzać opinie o specjalistach zarówno w internecie, jak i w swoim cytologiczne – na czym polega, dlaczego jest tak ważne?Pierwszą cytologię powinniśmy wykonać wówczas, gdy rozpoczniemy życie seksualne. Czym jest i jak przebiega pobranie cytologii?Badanie cytologiczne polega na pobraniu wymazu z szyjki macicy za pomocą specjalnej szczoteczki i służy wykryciu wczesnej postaci raka szyjki macicy, w stadium bezobjawowym. Cytologię najlepiej wykonywać raz w roku lub co 1-3 jeszcze warto wiedzieć?Badanie ginekologiczne nie wymaga golenia okolic się do lekarza ginekologa na NFZ, nie potrzebujesz wizytą nie używaj nadmiernie preparatów do higieny intymnej (np. dezodorantów) oraz nie wykonuj irygacji pochwy. Delikatnie umyj miejsca intymne łagodnymi środkami myjącymiPowstrzymaj się do współżycia przez 2 dni przed wizyty u lekarza ginekologa powinny odbywać się regularnie, dlatego wybierz jeden miesiąc w roku, w którym będziesz wykonywać badania kontrolne. Dzięki temu profilaktyka wejdzie ci nawyk i pozbędziesz się niepotrzebnego stresu w trakcie wizyty. Przed wizytą u specjalisty, często kobiety zastanawiają się, czy do ginekologa trzeba się golić, czy nie. Jest to kwestia indywidualna, jednak jest kilka sytuacji, w których nie należy tego kobiet pojawia się wiele wątpliwości, między innymi fakt, czy do ginekologa trzeba się ogolić i czy ma to jakieś znaczenie podczas badań. Fryzura intymna ma na pewno wpływ na komfort pacjentki, ale czy do ginekologa trzeba się golić w każdym przypadku? Czy do ginekologa trzeba się ogolić? Jeśli zastanawiasz się, czy golić miejsca intymne przed wizytą u ginekologa, to zależy od Twojego poczucia komfortu. Idealnie wydepilowana skóra dla niektórych jest codziennością, a dla innych to zupełna nowość. Dlatego jeśli nigdy tego nie robisz, a przed wizytą u ginekologa uważasz, że jest to konieczne – lepiej z tego zrezygnuj. Przez brak doświadczenia możesz tylko podrażnić skórę lub doprowadzić do infekcji intymnej. Nie decyduj się na szybkie golenie miejsc intymnych tuż przed samą wizytą. Po goleniu mogą wystąpić krostki lub zaczerwienienie. Nie będzie to wyglądać estetycznie. Kwestia, czy golić się przed wizytą u ginekologa, nurtuje Cię ze względu na troskę o jakość badania? Nie musisz się martwić. Fryzura miejsc intymnych nie ma żadnego znaczenia. Szybkość i efekt badania lekarskiego jest taka sama, kiedy masz dokładnie wydepilowane ciało, a także, gdy występuje na nim obfite owłosienie. W tym drugim przypadku utrudniona może być jedynie ocena narządów zewnętrznych – jeśli występuje zaczerwienienie lub opuchnięcie, to specjalista ma gorszą widoczność. Badanie nie jest jednak niemożliwe – doświadczony ginekolog będzie dokładnie wiedział, jak wypatrzyć zmiany. Jeśli wciąż nie wiesz, czy na wizytę u ginekologa trzeba się ogolić, zrób tak, aby było Tobie wygodnie i żebyś czuła się w pełni komfortowo. Jak się golić do ginekologa? Jeśli nie wiesz, jak golić się do ginekologa, i nie chcesz pojawić się w gabinecie w naturalnym owłosieniu, możesz postawić na lekki zarost. Co to oznacza? Depilacja okolic intymnych kilka dni wcześniej przyniesie pożądany efekt. W ten sposób poczujesz pełen komfort, lekarz będzie mógł w pełni ocenić wygląd narządów zewnętrznych, a całkowita depilacja nie będzie konieczna. Zazwyczaj decydujesz się na zupełnie gładką skórę w miejscach intymnych? Wtedy nie musisz zastanawiać się, jak się ogolić do ginekologa. Pamiętaj tylko, aby nie robić tego na chwilę przed wyjściem z domu. Pośpiech i zdenerwowanie mogą spowodować zacięcie przy goleniu i podrażnienie skóry. Podrażnienia mogą być groźne dla zdrowia, a wygląd miejsc intymnych nie będzie estetyczny. Zrób to dzień wcześniej, wieczorem, aby skóra zdążyła odpocząć. Zadbaj o odpowiednie nawilżenie, a jeśli korzystasz z jednorazówek, zawsze stosuj nową maszynkę. Tuż przed wizytą pozostanie Tobie tylko dokładne umycie okolic intymnych bez użycia środków do tego przeznaczonych. Mogą mieć wpływ na efekty badania. Jeśli kilka dni przed wizytą u ginekologa zrobiłaś sobie fantazyjną fryzurę intymną – nie ma w tym nic złego. Często kobiety decydują się na odważniejszy krok i doświadczony specjalista nie powinien komentować Twoich wyborów. Pierwsza wizyta u ginekologa – czy się golić? Jeśli wybierasz się po raz pierwszy do specjalisty lub jest to Twoja wizyta u nowego lekarza i nie wiesz, czy przed pierwszą wizytą u ginekologa trzeba się ogolić, to mamy dobrą wiadomość – potraktuj ją jak każdą inną wizytę u lekarza i zrób tak, byś czuła się komfortowo. · Nastolatki. Twoją córkę czeka pierwsza wizyta i zastanawia się, czy idąc do ginekologa należy się ogolić ? Nie zmuszaj jej do tego ani nie pomagaj w depilacji okolic intymnych. Pierwsza wizyta w młodym wieku to jest duży stres, więc dodatkowy pierwszy raz depilacji okolic intymnych nie jest potrzebny. Lekarze nie będą zwracać na to uwagi i wykonają badanie bez względu na to, co postanowicie. · Kobiety w ciąży. Kobiety w ciąży często decydują się na zmianę lekarza ze względu na ich stan i zastanawiają się, czy przed pierwszą wizytą u ginekologa trzeba się ogolić. Najważniejsze, żeby zadbać o higienę intymną i dokładnie się umyć. Depilacja w ciąży często wiąże się z dodatkowym obciążeniem dla samej kobiety, dlatego nie warto tego robić. Golić się czy nie – co na to ginekolodzy? Specjaliści, którzy wypowiadają się na ten temat, biorą pod uwagę przede wszystkim komfort pacjentek. Jednak warto zaznaczyć, że włosy, które rosną w miejscu intymnym, zapobiegają szkodliwym czynnikom, takim jak temperatura czy podrażnienia spowodowane przez bieliznę. Skutecznie chronią też przed bakteriami oraz wirusami – w przypadku, kiedy owłosienie nie jest za gęste. Dlatego, jeśli pacjentki zastanawiają się, czy przed wizytą u ginekologa trzeba się golić, i nie zrobią tego ze względów zdrowotnych – nie ma w tym nic złego ani wstydliwego. Naga skóra może być narażona na wiele niebezpieczeństw, dlatego dla samego lekarza będzie to jak najbardziej zrozumiałe. Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN Słowniczek nazewnictwa medycznego czyli o ginekologii ludzkim językiem Autor: dr n. med. Patrycja Fiegler - RudolSpis treści Cytologia Ultrasonografia Ciąża Krioterapia Choroby Antykoncepcja 1. Cytologia Co to za badanie? Cytologia jest to bezbolesne badanie polegające na pobraniu komórek z szyjki macicy specjalną jednorazową szczoteczką na szkiełko. U osób bardziej wrażliwych moment pobierania wiąże sie z uczuciem niewielkiego dyskomfortu. Pobrany materiał jest następnie rozprowadzany cienką warstwą na jego powierzchni i natychmiast spryskiwany utrwalaczem (jest to tzw. rozmaz cytologiczny). Tak przygotowany rozmaz podlega odpowiednim barwieniu (metodą Papanicolaou) w laboratorium a następnie poddawany jest ocenie mikroskopowej i opisowi wg tzw. standardu Bethesda. Proszę zwrócić uwagę, że nie obowiązuje już stare nazewnictwo, do którego większość kobiet jest bardzo przyzwyczajona - czyli tzw. stopnie I, II ,III, IV Pap. Jaki jest cel badania cytologicznego? Badanie cytologiczne służy profilaktyce i wykrywaniu stanów przednowotworowych a także raka inwazyjnego szyjki macicy. Na podstawie badania cytologicznego ustala się dalsze postępowanie diagnostyczne (np. badanie kolposkopowe, pobranie wycinków i wyłyżeczkowanie kanału szyjki) oraz terapeutyczne. Badanie cytologiczne obniża ryzyko zgonu z powodu raka szyjki o ponad 80 procent. Wykonywane regularnie co dwa - trzy lata ma ogromna wartość profilaktyczną, ponieważ obserwowane pod mikroskopem zmiany zwykle o wiele lat wyprzedzają rozwój nowotworu. Jak przygotować się do badania? Na kilka dni przed badaniem nie należy stosować leków dopochwowo. Pacjentka powinna powstrzymać się od stosunków płciowych co najmniej 24 godziny przed badaniem. W przypadku stwierdzenia stanu zapalnego pochwy wskazane jest ich wyleczenie. Informacje, które należy zgłosić wykonującemu badanie lekarzowi to: data ostatniej miesiączki i czas trwania cykli miesiączkowych, aktualnie przyjmowane leki - zwłaszcza hormonalne. Badanie może być wykonywane u pacjentek w każdym wieku, a także u kobiet ciężarnych. Czasem po pobraniu materiału może wystąpić niewielkie, krótkotrwałe plamienie zwłaszcza u osób, które przebyły zabiegi na szyjce macicy, np zabieg likwidacji tzw. nadżerki. Co dalej po pobraniu materiału? Badania odczytują specjaliści wyszkoleni w zakresie cytologii ginekologicznej. Wynik po otrzymaniu może pozostać w recepcji do odbioru osobistego lub informacja o nim może być przesłana pocztą elektroniczną. Typowy czas otrzymania wyniku to około 14-21 dni. Wynik zostanie podany opisowo oraz wyznaczone będzie dalsze postępowanie. Wraz z wynikiem zaproponowany będzie również termin kolejnej kontroli. Jak często wykonuje się cytologię? Badania cytologiczne rozpoczęte powinny zostac 3 lata po inicjacji seksualnej (lub w 21 roku życia) i powtarzane regularnie co rok do 30 roku życia, a następnie co 2-3 lata (jeśli trzy poprzednie wyniki były prawidłowe). 2. Ultrasonografia Co to za badanie? Usg wykorzystuje się do uwidocznienia struktur niemożliwych do oceny podczas badania ginekologicznego. Mozliwy jest np. dokładny pomiar wielkości macicy, obecności mięśniaków w ścianie trzonu lub jamie macicy, grubości błony śluzowej trzonu macicy oraz stanu jajnikow. W okresie ciaży ultarsonograficznie można potwierdzić obecnośc w macicy żywej ciąży, wykryć nieprawidłowości genetyczne u płodu (wraz z badaniami biochemicznymi) oraz ocenić anatomię płodu. Jest nieocenioną metodą w przypadku prowadzenia ciąży wysokiego ryzyka. Nie wykazano jednoznacznie szkodliwego wpływu fal na płód jednak uważa się, że do badania u ciężąrnej powinny istnieć wskazania medyczne. Usg z reguły wykonujemy w 11-13 tygodniu, celowane na wady rozwojowe 20-22tygodniu oraz 30-32. W ciąży zagrożonej wykonujemy badania w zależności od wskazań klinicznych, w tym również ocenę stanu ciąży metodą Doppler USG z badaniem przepływów naczyniowych. 3. Ciąża USG we wczesnej ciąży: We wczesnej ciąży około 6 tygodnia jej trwania widoczny jest zarodek wraz z czynnością serca, która powinna być szybsza niż 80 uderzeń na minutę. Możliwe jest też rozpoznanie ciąży mnogiej w przypadku której oceniamy liczbę pęcherzyków ciążowych wraz z zarodkami, umiejscowienie i liczbę kosmówek, co jest niezmiernie ważne w prognozowaniu późniejszego rozwoju ciąż wielopłodowych. Diagnostyka prenatalna: Jest to szereg procedur w skład których wchodzą badania ultarsonograficzne, biochemiczne oraz w dalszej kolejności inwazyjne mające na celu oszacowanie ryzyka np. Zespołu Downa lub też wykrycie i zdiagnozowanie wady u płodu. We wczesnej ciąży pomiędzy 10 a 13 tygodniem wykonujemy pomiary przezierności karku (NT) oraz uwidaczniamy kość nosową (NB). Maksymalna dopuszczalna grubość NT wynosi od 2,5 mm do 3 mm. W przypadku uzyskania innych niż wymienione pomiarów, biorąc pod uwagę wiek matki, kierujemy Pacjentkę do dalszej diagnostyki. W wybranych sytuacjach wkazane może być wykonanie tzw. testu potrójnego. Polega on na ocenie we krwi matki stężenia gonadotropiny, estriolu oraz alfafetoproteiny. Nieprawidłowe wartości powyższych oznaczeń, opracowane komputerowo, informują o ryzyku dla płodu. USG w II trymestrze ciąży: W tym okresie ciąży w badaniu ultrasonograficznym wykrywa się znaczną większość wad rozwojowych płodu. Niemal wszystkie struktury płodu można poddać dokładnej analizie, łącznie z budową serca, przeponą, mózgowiem, nerkami oraz narządami płciowymi. Zwracamy szczególną uwagą na masę płodu, mogącą ulegać zmianom zarówno w kierunku jej zmniejszania, jak i w kierunku zwiększania. Ilość płynu owodniowego także może ulegać nagłym zmianom. Zwiększać się w przypadku wad układu pokarmowego lub maleć w skutek przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, nie zawsze łatwego do zaobserwowania przez matkę bądź wad nerek u płodu. Poród przedwczesny (pomiędzy 22 a 37 tygodniem ciąży) Najczęstszymi objawami zagrożenia porodem przedwczesnym są skurcze macicy (twardy, napięty brzuch), skracanie się i rozwierania szyjki macicy - najczęściej z pojawieniem sie dużej ilości wydzieliny w pochwie. Dla rozpoznania skracania się szyjki macicy i rozwierania jej ujścia wewnętrznego posługujemy się ultrasonografią z użyciem sondy dopochwowej, mierząc długość kanału szyjki macicy, która nie powinna być mniejsza niż 2,5 cm oraz oceniając zaawansowanie ewentualnego jej rozwierania się w okolicy dolnego bieguna jaja płodowego. Jest to obiektywnie wiarygodny parametr, świadczący o pojawieniu się schorzenia nazywanego niewydolnością cieśniowo-szyjkową, które leczymy przez założenie specjalnego krążka na szyjkę. PIH - nadciśnienie indukowane ciążą Nadciśnienie indukowane ciążą (PIH) -terminem tym określamy pojawienie się wzrostu ciśnienia tętniczego krwi u pajentki mającej normalne ciśnienie przed ciążą (szczególnie u kobiet będących pierwszy raz w ciąży) a w niektórych przypadkach z obecnością białka w moczu oraz obrzęków uogólnionych - co ważne nie ustepujących po przespanej nocy. Nadciśnienie indukowane ciążą z towarzyszącym lub nie białkomoczem wraz z obrzękami jest niezwykle niebezpiecznym schorzeniem, wymagającym natychmiastowego leczenia. Może doprowadzić do wewnątrzmacicznego zahamowania wzrastania płodu, ataku dragwek okreslanego mianem rzucawki a w konsekwencji do przedwczesnego oddzielenia się łożyska z obfitym krwawieniem u matki oraz zaburzeniami krzepnięcia mogacymi doprowadzic do zgonu. Cukrzyca ciążowa - GDM: W trakcie II trymestru może pojawić się cukrzyca ciążowa, będąca zjawiskiem przemijającym po porodzie, ale mogąca również ulec utrwaleniu. Rozpoznajemy ją, wykonując test doustnego obciążenia glukozą (50g). Ocena dobrostanu płodu: Stan wewnątrzmaciczny płodu oceniamy obiektywnie za pomocą badań kardiotokograficznych (KTG), w razie konieczności w USG badamy przepływy krwi w naczyniach pępowinowych i tętnicach macicznych. Matce polecamy nadzór nad ruchami płodu w postaci liczenia ich do 10, co stanowi prosty i jedyny sposób subiektywnej oceny stanu wewnątrzmacicznego płodu. W zaawansowanej ciąży badania KTG wykonujemy co najmniej raz w tygodniu, przyszła matka liczy ruchy płodu. Niepokój powinien wzbudzać brak 10 ruchów w czasie dłuższym niż 3 godziny, przy czym nie należy opierać się na jednorazowym tego typu zdarzeniu, ciężarna kobieta obserwuje ruchy swojego dziecka od 34 tygodnia ciąży. Co po 38 tygodniu? Ocenie poddajemy przygotowanie szyjki macicy do skracania się i rozwierania, obniżanie się części przodującej płodu i zbliżanie się jej do tzw. linii międzykolcowej. Osiągnięcie przez część przodującą tej wysokości świadczy o wstawieniu się płodu do kanału rodnego. Ma to miejsce szybciej u kobiet, które nie rodziły, niż u wcześniej rodzących, choć nie stanowi u tych pierwszych czynnika prognozującego czas rozpoczęcia się porodu. W tym okresie ciąży dochodzi już zwykle do ustabilizowania się położenia płodu, tzn. przoduje główka (w znaczącej większości), miednica, lub mamy do czynienia z położeniem poprzecznym czy skośnym, co należy do rzadkości i zwykle wiąże się z anomaliami budowy macicy. Jeśli poród nie odbędzie się do czasu wyliczonego terminu, mówimy o ciąży przeterminowanej, zalecamy zgłoszenie się do oddziału szpitalnego 7 dni po terminie porodu. Badania w czasie ciąży Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie opieki przedporodowej w ciąży o prawidłowym przebiegu: Termin badania Badania diagnostyczne Badnia laboratoryjne do 10 - pożądane jest, aby pierwsza wizyta odbyła się między 7 a 8 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie Ocena pH wydzieliny pochwowej Badanie cytologiczne Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Badanie piersi Określenie wzrostu i masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Grupa krwi i Rh Przeciwciała odpornościowe Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Badanie stężenia glukozy we krwi na czczo VDRL Badanie ultrasonograficzne Badania zalecane: Konsultacja lekarza stomatologa Badanie HIV, HCV, badanie w kierunku toksoplazmozy (IgG i IgM), różyczki 11 - 14 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Ocena pH wydzieliny pochwowej Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Badanie ultrasonograficzne Badanie ogólne moczu Badania zalecane: Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie: NT, NB, test podwójny - PAPP-A+bHCG 15 - 20 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie ginekologiczne (we wzierniku i na fotelu ginekologicznym) Ocena pH wydzieliny pochwowej Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Przeciwciała anty-Rh Badania zalecane: Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie (test potrójny - bHCG, Estriol, AFP) 21 - 26 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Badanie stężenia glukozy po doustnym podaniu 75 g glukozy (w 24-28 Badanie ultrasonograficzne Badanie ogólne moczu Badania zalecane: U kobiet z ujemnym wynikiem w I trymestrze - badanie w kierunku toksoplazmozy 27 - 32 Badanie ogólne podmiotowe i przedmiotowe Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego we krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Przygotowanie do porodu, połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa Badania obowiązkowe: Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Przeciwciała odpornoœciowe Badanie ultrasonograficzne 33 - 37 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Ocena wymiarów miednicy Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Badanie piersi Pomiar masy ciała Badania obowiązkowe: Badanie ogólne moczu Morfologia krwi Badania zalecane: W grupie kobiet ze zwiększonym ryzykiem populacyjnym lub indywidualnym ryzykiem zakażenia: VDRL, HIV, HCV Posiew w kierunku paciorkowców b-hemolizujšcych 38 - 39 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego Pomiar masy ciała Badania obowiązkowe: Badanie ogólne moczu po 40 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Badanie we wzierniku lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Badania zalecane: Badanie ultrasonograficzne z ocenš masy płodu Badanie KTG 4. Krioterapia: Krioterapia- bezbolesna, bezkrwawa, szybka ( metoda usuwania zmian na tarczy szyjki macicy (błędnie nadżerek). Znajduje także zastosowanie w leczeniu brodawek wywołanych infekcją wirusem HPV (kłykciny), łatwo krwawiących nadżerek, nawracjacych stanów zapalnych wywołanych nadżerką, endometriozy na szyjce macicy. Zamrożona tkanka chroni zdrową tworząc "opatrunek" zapobiega zakażeniu gojącego się miejsca. Zamrożenie umożliwia wygojenie się miejsca leczonego bez powstania blizny co jest szczególnie ważne dla kobiet planujących ciażę (problem z blizną w czasie porodu, przedwczesne rozwieranie się szyjki przed terminem porodu). Zabieg zamrożenia wykonuje się po zakończonej miesiączce. Pacjentka przez 5 - 8 tygodni musi powstrzymać się od współżycia. 5. Choroby: Ektopia (błędnie zwana nadżerką): Ektopia części pochwowej szyjki macicy jest częstym stanem spotykanym u kobiet. Zmiana ta nie jest traktowana jako stan przedrakowy w przypadku prawidłowej cytologii. Zmiana na szyjce macicy może bardzo obficie wytwarzać śluz powodujący upławy, na które skarżą się pacjentki. Jedną z metod leczenia tej dolegliwości jest wlaśnie krioterapia. Przewlekłe zakażenie wirusem HPV - wirusem brodawczaka ludzkiego: Praktycznie nie ma raka szyjki bez poprzedzającej go infekcji HPV. Za czynniki ryzyka zakażenia HPV uważa się: wczesne rozpoczynanie współżycia seksualnego, dużą liczbę partnerów seksualnych, seks bez prezerwatyw a także czynniki dodatkowe: długotrwałą antykoncepcję hormonalną, palenie tytoniu, dużą liczbę przebytych porodów. Pomoc w wyeliminowaniu zakażeń HPV oferuje szczepionka zapobiegająca całkowicie długotrwałym infekcjom HPV typami 16/18 - związanymi z rozwojem 70% raków szyjki macicy. Rak błony śluzowej trzonu macicy: Etiologia raka błony śluzowej trzonu macicy jest wieloczynnikowa. Schorzenie to najczęściej dotyka kobiet otyłych, cierpiących na cukrzycę oraz nadciśnienie tętnicze. Najczęściej zgłaszanym objawem chorobowym jest nieprwidłowe krwawienie z dróg rodnych. Jedna z nieinwazyjnych metod diagnostycznych, możliwa do wielokrotnego powtarzania jest właśnie usg przezpochwowe. W przypadkach podejrzenia o zmiany patologiczne w jamie macicy należy poszerzyć diagnostykę o pobranie wycinków z jamy oraz kanału szyjki macicy - abrazja frakcjonowana lub pod kontrolą wzroku - histeroskopia. Rak jajnika: Rak jajnika jest trzecim co do częstości występowania i trzecim pod względem liczby zgonów nowotworem narządów płciowych u kobiet w Polsce. Mimo stosowania radykalnych zabiegów oraz efektywności leczenia chemioterapeutykami wciąż nie uzyskuje się spektakularnych wyleczeń. Do czynników ryzyka raka jajnika należą: czynniki rodzinne i genetyczne - rak jajnika w I stopniu pokrewieństwa (matka, siostra, córka) lub w I i II stopniu pokrewieństwa (babka, ciotka), zespół raka sutka i jajnika, zespół Lynch II (rak okrężnicy i odbytnicy, rak trzonu macicy, rak jajnika), wiek, dieta bogatotłuszczowa, pełne mleko, kawa, nikotyna, niepłodność, miejsce zamieszkania w krajach wysoko uprzemysłowionych z wyższym statusem socjoekonomicznym. Szczytowa zachorowalność to wiek 70-79 lat. Czynniki zmniejszające ryzyko raka - to przebyte ciąże, długotrwałe karmienie piersią, antykoncepcja hormonalna. Badanie profilktyczne w kierunku raka jajnika obejmuje badanie ginekologiczne, usg przezpochwowe oraz ocenę stężenia antygenu Ca 125 (stężenie powyżej 35 U/ml). Wskaźnik ten nie jest całkowicie swoisty dla raka jajnika i jego podwyższone stężenie można stwierdzić także w innych schorzeniach, takich jak endometrioza, mięśniak czy stany zapalne przydatków. Należy zawsze pamiętać, że wywiad i badanie ginekologiczne nadal pozostają ważnymi metodami w rozpoznawaniu tego nowotworu. Rak piersi: Rak piersi jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem u kobiet w Polsce. W ciagu ostanich kilkunastu lat wzrosła ilość pacjentek zdiagnozowanych, równocześnie dzięki coraz powszechniej stosowanej wczesnej diagnostyce i postępowi w leczeniu tej choroby spadła liczba zgonów. Rak piersi wykryty i leczony we wczesnym etapie rozwoju rokuje dobrze. Najpowszechniej stosowaną metodą obrazowania zmian w piersiach jest mammografia. Pozwala ona na wykrywanie zarówno niewielkich zmian nowotworowych, jak i zmian, które stanowią etap pośredni na drodze przekształcania się w nowotwór złośliwy, czyli raka przedinwazyjnego. Mammografia wykonywana jest raz na 1-2 lata. Natomisat badanie ultrasonograficzne jest szczególnie polecane u młodszych kobiet przed 40. rokiem życia, gdyż w tym okresie bogato gruczołowa budowa piersi nie stanowi przeszkody dla prawidłowej oceny ultrasonograficznej. Badanie mammograficzne jest zalecane w Polsce dla kobiet powyżej 49. roku życia. W przypadku obciążenia rodzinnego diagnostykę należy rozpocząć już w wieku 8-10 lat młodszym. Regularne ćwiczenia fizyczne, utrzymywanie właściwej wagi ciała czy ograniczenie podaży alkoholu w diecie, pozwalają na obniżenie ryzyka wystąpienia tego nowotworu. 6. Antykoncepcja Mirena - system domaciczny: Antykoncepcja domaciczna po założeniu do jamy macicy uwalnia do organizmu hormon - lewonorgestrel ze stałą prędkością, w bardzo niewielkich ilościach. Powoduje to takie zmiany w śluzówce macicy, że utrudnione jest zagnieżdżenie się tam zapłodnionej komórki jajowej. Pod wpływem hormonu następuje zagęszczenie śluzu w kanale szyjkowym dlatego nasienie nie może się dostać do macicy, aby zapłodnić komórkę jajową. Zmniejsza się też ruchliwość plemników. Mirena ma także zastosowanie w leczeniu nadmiernych krwawień miesiączkowych (znaczne zmniejszenie ich obfitości już po trzech miesiącach). U niektórych kobiet krwawienie miesiączkowe może nawet okresowo zaniknąć, łagodzi również bóle miesiączkowe. Nie zaleca się stosowania systemu jako metody antykoncepcyjnej u młodych kobiet, które dotychczas nie rodziły. Przed założeniem systemu lekarz przeprowadzi badanie, włącznie z badaniem narządów miednicy mniejszej, badaniem piersi i badaniem cytologicznym. Lekarz powinien także wykluczyć ciążę i choroby przenoszone drogą płciową. Infekcje dróg rodnych powinny zostać wyleczone przed założeniem systemu. Lekarz określi położenie macicy i wielkość jamy macicy. Nie należy zakładać mireny, jeżeli podejrzewa się lub stwierdza którykolwiek z niżej wymienionych przypadków: ciążę , istniejące lub nawracające stany zapalne, infekcje macicy po poronieniu w ciągu ostatnich 3 miesięcy, dysplazja (nieprawidłowości w budowie) nabłonka szyjki macicy, nowotwór lub podejrzenie nowotworu szyjki lub trzonu macicy, niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych, wrodzone lub nabyte nieprawidłowości w szyjce lub jamie macicy, jak np. mięśniaki zniekształcające jamę macicy, ostre schorzenia wątroby lub nowotwór wątroby, nadwrażliwość na jakikolwiek ze składników systemu Mirena. Więcej na Dopochwowy pierścień - system NuvaRing: NuvaRing to dopochwowy system o działaniu antykoncepcyjnym. Jest obecnie jedną z najnowocześniejszych metod antykoncepcji. Podstawowym mechanizmem działania antykoncepcyjnego preparatu jest zahamowanie owulacji i zagęszczenie śluzu szyjkowego (czyni go nieprzepuszczalnym dla plemników). Pacjentka umieszcza samodzielnie NuvaRing a następnie pozostawia go w pochwie przez okres 3 tygodni. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badnie, obejmujące wywiad lekarski, badanie ginekologiczne i wywiad internistyczny oraz wykluczyć ciążę. Stosowanie tamponów nie wpływa na skuteczność antykoncepcyjną systemu; w niektórych przypadkach, podczas usuwania tamponu pierścień może wypaść. NuvaRing jest elastyczny i po założeniu przez pacjentkę dopasowuje się do ścian pochwy ulegając niewielkiemu rozciągnięciu po umieszczeniu w pochwie. Pierścień należy usunąć po 3 tyg. stosowania, w tym samym dniu tygodnia i o tej samej porze dnia, o której był założony. Przerwa w stosowaniu systemu wynosi 7 dni, w tym czasie, zazwyczaj po upływie 2-3 dni od usunięcia systemu powinno wystąpić krwawienie z odstawienia ("miesiaczka"). Po 7 dniach należy założyć kolejny pierścień. W pierwszym cyklu stosowania systemu należy założyć pierścień w pierwszym dniu krwawienia miesiączkowego. Można także rozpocząć stosowanie systemu między 2. a 5. dniem cyklu, jednak wtedy przez pierwsze 7 dni stosowania systemu należy stosować dodatkową barierową metodę antykoncepcji (prezerwatywa). Nadwrażliwość na składniki systemu, zakrzepica żylna występująca obecnie lub w przeszłości (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna), zakrzepica tętnicza występująca obecnie lub w przeszłości (udar naczyniowy mózgu, zawał mięśnia sercowego) lub objawy zapowiadające zakrzepicę (np. dławica piersiowa, przemijający napad niedokrwienny), predyspozycje do występowania zakrzepicy żył lub tętnic, migrena z ogniskowymi objawami neurologicznymi w wywiadzie, cukrzyca ze zmianami naczyniowym, zapalenie trzustki występujące obecnie lub w przeszłości, ciężka choroba wątroby obecnie lub w przeszłości (do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do normy), nowotwór wątroby (łagodny lub złośliwy) stwierdzony obecnie lub w wywiadzie, obecność lub podejrzenie złośliwych nowotworów narządów rodnych lub piersi, zależnych od hormonów płciowych, niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, karmienia piersią. (informacja producenta) Antykoncepcja w trakcie laktacji: Azalia Doustny preparat antykoncepcyjny zawierający tylko progestagen - dezogestrel. Może być stosowany w czasie karmienia piersią i u kobiet, które nie mogą bądź nie chcą stosować estrogenów. Działanie antykoncepcyjne preparatu polega przede wszystkim na hamowaniu owulacji oraz zwiększaniu lepkości śluzu znajdującego się w szyjce macicy. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badnie, obejmuące wywiad lekarski (w tym wywiad rodzinny), badania ginekologiczne i internistyczne oraz wykluczyć ciążę. Przeciwwskazania: nadwrażliwość składniki preparatu, ciąża lub jej podejrzenie, czynna choroba zakrzepowo-zatorowa żył, ciężkie choroby wątroby (występujące obecnie lub w przeszłości) do czasu uzyskania prawidłowych wyników testów czynnościowych wątroby, nowotwory progestagenozależne, krwawienie z dróg rodnych o nieznanej etiologii. Preparat należy przyjmować doustnie, raz dziennie o tej samej porze dnia przez 28 kolejnych dni. Przyjmowanie tabletek z następnego opakowania należy rozpocząć następnego dnia po zakończeniu poprzedniego opakowania. Rozpoczęcie stosowania preparatu: jeżeli przez ostatni miesiąc pacjentka nie stosowała żadnej hormonalnej metody antykoncepcyjnej - pierwszą tabletkę należy przyjąć w pierwszym dniu cyklu (w pierwszym dniu krwawienia miesiączkowego), przyjmowanie tabletek można również rozpocząć między 2 a 5 dniem cyklu, jednak w tym przypadku należy zastosować dodatkową metodę antykoncepcji przez pierwszych 7 dni przyjmowania tabletek w pierwszym cyklu (informacja producenta). Plaster antykoncepcyjny - preparat EVRA To wygodna metoda antykoncepcji hormonalnej, w postaci plastra przyklejanego jeden raz w tygodniu. Evra to cienki, beżowy plaster w kształcie kwadratu. Preparat nosi się przyklejony na ciele przez 1 tydzień. Preparat można nosić w czterech okolicach ciała: na pośladkach, podbrzuszu, górnej części tułowia lub na zewnętrznej części ramienia. Preparat działa poprzez hamowanie wydzielania gonadotropin w następstwie działania estrogenowego i progestagenowego etynyloestradiolu i norelgestrominu. Podstawowym mechanizmem działania jest zahamowanie jajeczkowania, ale do działania antykoncepcyjnego mogą przyczyniać się także zmiana właściwości śluzu szyjkowego oraz zmiany w endometrium. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badanie, obejmujące wywiad lekarski (w tym wywiad rodzinny), badania ginekologiczne i wywiad internistyczny oraz wykluczyć ciążę, nadwrażliwość na substancje czynne lub którykolwiek ze składników pomocniczych preparatu. Zakrzepica żylna obecnie lub w wywiadzie, z wystąpieniem lub bez zatorowości płucnej, zakrzepica tętnicza obecnie lub w wywiadzie (np. zaburzenia krążenia mózgowego, zawał mięśnia sercowego, zakrzepica tętnicy siatkówki) lub objawy zapowiadające zakrzepicę (np. dławica piersiowa, przejściowy atak niedokrwienny), migrena z aurą ogniskową. obecność poważnych lub licznych czynników ryzyka wystąpienia zakrzepicy tętniczej: ciężkie nadciśnienie tętnicze (utrzymujące się ciśnienie tętnicze krwi 160/100 mm Hg lub więcej), cukrzyca ze zmianami naczyniowymi. Możliwość występowania wrodzonej predyspozycji do rozwoju zakrzepicy żylnej lub tętniczej, jak upośledzona aktywacja białka C, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S, hiperhomocysteinemia, występowanie przeciwciał przeciwfosfolipidowych (przeciwciała przeciwkardiolipinowe, antykoagulant toczniowy). Rozpoznany rak piersi lub podejrzenie raka piersi, rak endometrium lub inny nowotwór estrogenozależny. Zaburzenia czynności wątroby zależne od ostrych lub przewlekłych chorób miąższu wątroby, gruczolak lub rak wątroby. Niezdiagnozowane nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych. (informacja producenta). Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne: Pigułka antykoncepcyja jest najpowszechniejszą obecnie metodą antykoncepcyjną. Wszystkie tabletki zawierają etynyloestradiol i składnik progestagenny w różnych dawkach w zależności od ich typu i rodzaju. Podawanie jednocześnie obu typów hormonów daje efekt w postaci blokowania owulacji, zagęszczania śluzu szyjkowego oraz zmiany budowy endometrium. Tabletki jednofazowe (monofazowe) - wszystkie tabletki w opakowaniu zawierają taką samą ilość hormonów, np. niskodawkowe z 20 mikrogramami etynyloestradiolu: Harmonet, Logest, Mercilon, Novynette, Yasminelle, tabletki z 30 i więcej mikrogramiami etynloestradiolu: Cilest, Microgynon, Rigevidon, Stediril, Yasmin. Tabletki dwu i trójfazowe - w opakowaniu znajdują się dwa lub trzy rodzaje tabletek z różną zawartością hormonów. Środkowa seria zawiera najczęściej zwiększoną dawkę estrogenów, a kolejne serie zawierają coraz większe dawki progestagenów (Milvane, Triquilar) Zalety: bardzo wysoka skuteczność antykoncepcyjna, metoda prosta i wygodna w użyciu, wysoka odwracalność efektu antykoncepcyjnego - już od następnego cyklu, zmniejszenie obfitości krwawień miesiączkowych oraz dolegliwości bólowych toważyszących miesiaczce, zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciąży ektopowej i torbieli jajnika, zmniejszenie ryzyka wystąpienia raka jajnika, raka endometrium (błony śluzowej macicy), oraz nowotworów łagodnych piersi, zmniejszenie częstości występowaniu zapaleń miednicy mniejszej (PID). Cykl miesiączkowy staje się regularny. Wady: relatywnie częste zmniejszenie popędu sksualnego (libido), możliwość wystąpienia skutków ubocznych i związanych z nimi działań niepożądanych, możliwość obniżenia skuteczności podczas przyjmowania niektórych leków. Tabletki nie chronią przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, konieczność regularnego przyjmowania, zwiększenie ilości i częstości kontaktów seksualnych zwiększa ryzyko infekcji HPV, a to z kolei może zwiększać ryzyko raka szyjki macicy (nie sama pigułka, ale ewentualna zmiana zachowań seksualnych). Przeciwwskazania: ciąża, nadciśnienie tętnicze, choroba zatorowo-zakrzepowa u pacjentki lub jej przebycie, choroba niedokrwienna serca, choroby układu krążenia u pacjentki i w rodzinie, choroby wątroby i zaburzenia jej funkcji, (zapalenie, marskość, stłuszczenie), zaawansowana lub długotrwała cukrzyca,bóle migrenowe powodujące ogniskowe objawy neurologiczne, krwawienia z dróg rodnych z nie znanych przyczyn, długotrwałe unieruchomienie, planowane zabiegi chirurgiczne, palenie papierosów - szczególnie u pacjentek po 35 roku życia.

co przed wizytą u ginekologa